Wirtualna wędrówka: Wejście na Romankę z Żabnicy, Polska
Trasa: Żabnica Skałka (614 m n.p.m.; 49.562193, 19.192139) – Stacja Turystyczna Słowianka (846 m n.p.m.; 49.578175, 19.214044) – Suchy Groń (868 m n.p.m.; 49.571967, 19.221367) – Romanka (1366 m n.p.m.; 49.560752, 19.241923) – Majcherkowa (1358 m n.p.m.; 49.565651, 19.247586)
Oznaczenie: czarny szlak, niebieski szlak
Długość: około 7,6 km
Czas przejścia: około 3:00 h
Suma podejść: 790 m
Suma zejść: 53 m
00:00:17 Żabnica Skałka
00:01:21 Potok Suchy
00:02:26 Potok Suchy
00:47:33 Stacja Turystyczna Słowianka
00:47:46 Skrzyżowanie szlaków
01:02:22 Zejście ze szlaku
01:05:16 Suchy Groń
01:11:07 Powrót na niebieski i czerwony szlak
01:12:46 Skrzyżowanie szlaków
01:56:00 Rezerwat Przyrody Romanka
02:05:03 Potok Romanka
02:27:41 Kapliczka
02:28:01 Romanka
02:29:04 Skrzyżowanie szlaków
02:40:17 Zejście ze szlaku
02:41:09 Majcherkowa
Romanka – szczyt o wysokości 1366 m n.p.m. w Beskidzie Żywiecko-Orawskim. Jest najwyższym szczytem w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki. Od północnego-wschodu sąsiaduje z bliźniaczym szczytem Majcherkowa a od południa przez Przełęcz Pawlusią sąsiaduje z Rysianką. Zachodnie stoki stromo opadają do doliny Potoku Romanka a wschodnie stoki stromo opadają do Potoku Sopotnia. Romanka jest zwornikiem dla dwóch grzbietów. Na północny zachód odchodzi od Romanki grzbiet do Skały, na północny wschód drugi grzbiet do Kotarnicy.
Romanka zbudowana jest z fliszu karpackiego, czyli naprzemianległych warstw piaskowców i łupków, które zostały sfałdowane w erze kenozoicznej podczas alpejskich ruchów górotwórczych. Złoża te powstały na dnie morskim, a ich wypiętrzenie utworzyło obecne góry. Duża odporność scementowanych stref poprzecznych uskoków spowodowała, że na nich założone zostały poprzeczne grzbiety, a nie doliny. Rzeźba tych grzbietów jest rezultatem działania selektywnych procesów zachodzących na tym obszarze w okresie plejstocenu, a stoki pasma zajęte są przez liczne głębokie strukturalne osuwiska skalne.
Szczyt i stoki Romanki niemal w całości porośnięte są lasami. Górnoreglowy bór świerkowy na zachodnich zboczach zaczyna się od wysokości około 1150 m n.p.m. a na wschodnich zboczach od około 1200 m n.p.m. W celu jego ochrony w 1963 roku został utworzony Rezerwat Przyrody Romanka. Obejmuje partie szczytowe i zajmuje obszar o powierzchni blisko 125 ha. W rezerwacie można spotkać okazałe świerki, których wiek dochodzi do 250, a nawet 300 lat. Obecnie drzewostan świerka jest intensywnie atakowany przez kornika, przez co duże połacie drzew obumierają. Niższe części stoków Romanki porasta dolnoreglowy las mieszany składający się głównie z buka, jodły, jawora i jarzębiny. Główne zbiorowiska leśne występujące tu to dolnoreglowy bór jodłowo-świerkowy i kwaśna buczyna górska.
W wyniku wielowiekowej działalności człowieka w masywie Romanki wytworzono kilka polan wykorzystywanych jako hale pasterskie: Hala Wieprzska, Hala Łyśniewska i inne, mniejsze, dzisiaj już niemające nazwy.
Przez szczyt prowadzi niebieski szlak turystyczny Żywiec – Bystra Górna oraz żółty szlak turystyczny Rajcza – Romanka.
Film zarejestrowany w dniu 5 czerwca 2025 roku.
