Tag - Pasmo Magurki Wilkowickiej

Pasmo Magurki Wilkowickiej – pasmo górskie w zachodniej część Beskidu Małego. Ma kształt litery C zwróconej końcami na wschód do rzeki Soły. Od północnej strony stromo opada na Pogórze Śląskie, od południa do Kotliny Żywieckiej, od zachodu dolina rzeki Biała i Brama Wilkowicka oddzielają ją od Beskidu Śląskiego. Przełęcz Przegibek oddziela pasmo na części północną (Grupa Hrobaczej Łąki) i południową (Grupa Magurki i Czupla). W południowej części znajduje się najwyższy szczyt Beskidu Małego Czupel (930 m n.p.m.) oraz Magurka Wilkowicka (909 m n.p.m.), Rogacz (899 m n.p.m.) i Sokołówka (853 m n.p.m.). W północnej części znajdują się szczyty: Gaiki (816 m n.p.m.), Groniczki (833 m n.p.m.), Hrobacza Łąka (828 m n.p.m.), Bujakowski Groń (749 m n.p.m.), Zasolnica (556 m n.p.m.).

Pasmo zbudowane jest z piaskowców godulskich. W większości porośnięte jest lasem, w niższych partiach lasem mieszanym piętra pogórza a w wyższych partiach dolnoreglowym lasem bukowym z domieszką świerka. Na grzbietach i stokach gór znajdują się także widokowe polany i wiatrołomy. Wytyczono tu liczne szlaki turystyczne oraz znajduje się kilka schronisk turystycznych: schronisko turystyczne na Hrobaczej Łące, schronisko PTTK na Magurce Wilkowickiej i Schronisko „Rogacz”.

Wędrówki powiązane z tagiem PASMO MAGURKI WILKOWICKIEJ: