Tag - Pasmo Brzanki

Pasmo Brzanki – pasmo wzniesień na Pogórzu Ciężkowickim, pomiędzy dolinami Białej i Wisłoki. Rozpoczyna się na zachodzie w widłach Białej i Rzepianki i ciągnie równoleżnikowo aż do miejscowości Kołaczyce w dolinie Wisłoki na wschodzie. Potok Rostówka dokonuje przełomu w paśmie pomiędzy wzniesieniami Morgi i Nosalowa, oddzielając jego skrajną, zachodnią część z wzniesieniem Nosalowej od głównego ciągu Pasma Brzanki. Na północ zbocza Pasma Brzanki opadają do doliny rzeki Szwedka, południowe stoki opadają do rzeki Olszynka.

Pasmo zbudowane jest głównie z piaskowców, zlepieńców i margli należących do płaszczowiny śląskiej. Występują tu znaczne spadki terenu oraz głęboko wcięte doliny potoków. Klimat pasma ma przewagę cech klimatu górskiego i wyróżnia się zmiennymi stanami pogodowymi.

Dominującym zbiorowiskiem roślinnym jest tu zespół żyznej buczyny karpackiej tworzący rozległe kompleksy w wyższych partiach Brzanki i Liwocza. W drzewostanie przeważa buk zwyczajny ze znacznym udziałem jodły. Występują tu również grab zwyczajny, klon jawor, brzoza brodawkowata i czarna w formie podgórskiej, dąb szypułkowy i sosna zwyczajna. Warstwę krzewów tworzy: leszczyna, dziki bez czarny i koralowy. Runo stanowi mozaikę gatunków zaroślowych, leśnych i łąkowych.

Najwyższymi wzniesieniami są Liwocz (562 m n.p.m.) – jednocześnie najwyższy szczyt Pogórza Ciężkowickiego oraz Brzanka (534 m n.p.m.).

Obszar ten objęty jest ochroną w ramach utworzonego 16 listopada 1995 roku Parku Krajobrazowego Pasma Brzanki.

Wędrówki powiązane z tagiem PASMO BRZANKI: