Region: Masyw Śnieżnika

Masyw Śnieżnika (czes. Králický Sněžník) – drugie co do wysokości pasmo górskie w polskich Sudetach, położone po obu stronach polsko-czeskiej granicy, na południowy wschód od Kłodzka. Masyw Śnieżnika położony jest w Sudetach Wschodnich i stanowi najwyższą część Ziemi Kłodzkiej. Najwyższym szczytem jest Śnieżnik (1426 m n.p.m.).
Od zachodu Masyw ograniczony jest rowem Górnej Nysy i Przełęczą Międzyleską od Gór Bystrzyckich. Od północy i północnego wschodu Biała Lądecka oddziela Masyw Śnieżnika od Gór Złotych, a od wschodu Morawka od Gór Bialskich. Po czeskiej stronie pasmo graniczy z Hanušovicką vrchoviną.
Masyw ma postać rozległego rozrogu o rozpiętości południkowej ok. 20, a równoleżnikowej ok. 30 km. Jego punktem zwornikowym jest centralnie usytuowany Śnieżnik, od którego odchodzi sześć obszernych, spłaszczonych ramion, oddzielonych wyraźnie zarysowanymi, głębokimi dolinami erozyjnymi. Na południowy zachód ciągnie się najwyższy z grzbietów ze szczytami: Mały Śnieżnik (1326 m), Puchacz (1175 m) i Trójmorski Wierch (1145 m). Południowy grzbiet Sušiny i Podbělki, położony w całości w Czechach, jest to najdłuższe ramię w masywie i jednocześnie historyczna granica między Czechami a Morawami. Na wschód odchodzi krótki grzbiet kończący się na Przełęczy Płoszczyna (czeskie Kladské sedlo), za którą ciągną się już Góry Bialskie. Kolejny krótki grzbiet, w całości położony na terenie Polski, biegnie w kierunku północnym i kulminuje w Stromej (1167 m). Najbardziej rozgałęziony, jest najdłuższy grzbiet północno-zachodni Czarnej Góry. Od niej grzbiet opada do Przełęczy Puchaczówka i dalej ciągnie się jako Krowiarki do doliny Nysy Kłodzkiej w okolicach Krosnowic i Żelazna. Najkrótsze ramię to zachodni grzbiet Średniaka (1210 m).
Zbudowany jest w większości z gnejsów (gnejsy śnieżnickie i gnejsy gierałtowskie) i łupków łyszczykowych serii strońskiej. Powstały z osadów dna morskiego, jakie istniało tutaj w górnym proterozoiku i kambrze, a więc ok. 650-550 milionów lat temu. Dzisiejszy ich obraz jest wynikiem późniejszych wielokrotnych przeobrażeń i kolejnych fałdowań. W Krowiarkach i okolicach Kletna występują zmetamorfizowane skały węglanowe – soczewy marmurów kalcytowych i dolomitowych. Wśród łupków łyszczykowych występują ponadto wkładki łupków łyszczykowych z granatami, łupków grafitowych, kwarcytów, amfibolitów i łupków amfibolitowych i in., natomiast wśród gnejsów – eklogitów.
Świat roślinny i zwierzęcy Śnieżnika jest najbogatszy w całych Sudetach, ponieważ przebiegają tam granice zasięgów występowania wielu gatunków – sudeckich, karpackich, alpejskich, a nawet śródziemnomorskich. Wyraźnie zaznaczony jest piętrowy układ roślinności: do 500 m n.p.m. – użytki rolne, zazwyczaj łąki; 500–1000 m n.p.m. – regiel dolny w postaci borów świerkowych lub lasów mieszanych świerkowo-bukowych; 1000–1250 m n.p.m. – regiel górny – bór świerkowy, w runie występują borówki czernica i brusznica, powyżej 1250 m n.p.m. – łąki górskie. Te ostatnie występują praktycznie tylko na szczycie Śnieżnika. Posiadają największą wartość przyrodniczą. Występują tu licznie gatunki roślin rzadkich i chronionych oraz sztucznie wprowadzona kosodrzewina. W szczelinach skalnych spotkać można jedyny w Polsce świecący mech – świetlik.
Świat zwierzęcy również obfituje w cenne gatunki: cietrzewie, głuszce, siwerniaki. Wśród płazów występują salamandra plamista i traszka górska, wśród gadów zaskroniec i żmija zygzakowata. Liczne są gryzonie: koszatki leśne, popielice, orzesznice, kuny leśne, gronostaje. Obecne są tu również borsuki, a nadto endemiczne gatunki chrząszczy, błonkówek, muchówek i pajęczaków. Od końca XIX w. w rejonie Średniaka żyją kozice, które przywędrowały z Czech. Ich stado jest jedynym w Polsce poza Tatrami.