Region: Beskid Śląski

Beskid Śląski – pasmo górskie w Polsce i Czechach, będące częścią Beskidów Zachodnich w Karpatach Zachodnich. Większa jego część znajduje się po polskiej stronie, po czeskiej stronie znajduje się zachodnia część Pasma Czantorii. Od zachodu graniczy z Beskidem Morawsko-Śląskim, od północy z Pogórzem Śląskim, od wschodu z Kotliną Żywiecką i Beskidem Żywiecko-Orawskim a od południa z Międzygórzem Jabłonkowsko-Koniakowskim.

Beskid Śląski zbudowany jest z masywnych piaskowców godulskich i istebniańskich. W części południowej góry zbudowane są z fliszu magurskiego. Występują tu złoża mineralne: piaskowce, wapienie i kruszywa naturalne. Duże znaczenie mają piaskowce godulskie, które występują tu w dwóch rodzajach: godulskie środkowe (wydobywane w dwóch kamieniołomach w Brennej) oraz godulskie dolne (wydobywane w kamieniołomie w Wiśle). W Beskidzie Śląskim licznie występują wychodnie skalne, miejscami dość rozbudowane. Do najbardziej charakterystycznych należą: Dorkowa Skała, Malinowska Skała, wychodnie skalne na szczycie Kościelca, Krzakoska Skała, wychodnie skalne w Dolinie Potoku Malinka, wychodnie skalne na stokach szczytu Cieńków, wychodnie skalne na stokach szczytu Malinów. Ponadto znajduje się tu największa na terenie polskich Beskidów koncentracja jaskiń, wśród których znajdują się dwie największe jaskinie polskiego fliszu karpackiego: Jaskinia Wiślańska – długość korytarzy 2275 m oraz Jaskinia Miecharska – długość korytarzy 1838 m. W polskim Beskidzie Śląskim doliczono się 415 jaskiń i schronisk skalnych.

Beskid Śląski składa się z dwóch rozciągniętych pasm górskich ułożonych południkowo. Na zachodzie znajduje się Pasmo Czantorii, przez które przebiega granica polsko-czeska, natomiast na wschodzie Pasmo Wiślańskie, w skład którego wchodzi kilka mniejszych pasm górskich: Pasmo Baraniej Góry i Skrzycznego, Pasmo Równicy, Beskid Węgierski, Pasmo Klimczoka i Szyndzielni.

Lasy na terenie Beskidu Śląskiego uległy znacznym przekształceniom wskutek eksploatacji. Prawie całkowicie zanikły grądy, które pierwotnie występowały w piętrze pogórza. Wzrósł areał borów jodłowo-świerkowych oraz świerczyn. Zmniejszona została powierzchnia dolnoreglowych lasów bukowych. W dolinach potoków w piętrze pogórza występują obecnie podgórski łęg jesionowy, nadrzeczna olszynka górska oraz dolnoreglowy świerkowy bór na torfie. W reglu dolnym dominują świerczyny. Miejscami spotyka się lasy bukowe: kwaśną buczynę górską i żyzną buczynę karpacką. Strome stoki porastają jaworzyny górskie, fragmentarycznie jaworzyny karpackie. W wyższych partiach regla dolnego występuje bór jodłowo-świerkowy. Regiel górny porastają świerczyny, najlepiej wykształcone w rezerwacie przyrody na Baraniej Górze. W grzbiecie od Malinowskiej Skały do Skrzycznego występują niewielkie obszary porośnięte kosodrzewiną, sztucznie tu nasadzoną.

Na stokach Baraniej Góry znajdują się źródliska największej rzeki Polski – Wisły. Wykapy źródliskowe Czarnej Wisełki znajdują się na wysokości 1107 m n.p.m., czyli wyżej niż Białej Wisełki (1080 m n.p.m.). Przepływ Czarnej Wisełki jest dłuższy, stąd uznany został za główny, źródliskowy potok Wisły.

Najwyższe szczyty Beskidu Śląskiego: Skrzyczne 1257 m n.p.m., Barania Góra 1220 m n.p.m., Małe Skrzyczne 1211 m n.p.m., Wierch Wisełka 1197 m n.p.m., Kopa Skrzyczeńska 1189 m n.p.m., Malinowska Skała 1152 m n.p.m., Zielony Kopiec 1152 m n.p.m., Magurka Wiślańska 1140 m n.p.m., Klimczok 1117 m n.p.m., Malinów 1115 m n.p.m., Magura 1109 m n.p.m., Magurka Radziechowska 1108 m n.p.m., Trzy Kopce 1082 m n.p.m., Gawlasi 1076 m n.p.m., Stołów 1035 m n.p.m., Cebula 1035 m n.p.m., Glinne 1034 m n.p.m., Przysłup 1029 m n.p.m., Szyndzielnia 1028 m n.p.m., Kościelec 1022 m n.p.m., Skałka 1020 m n.p.m., Muronka 1017 m n.p.m., Przypiór 1008 m n.p.m.