Tag - Łysogóry

Łysogóry – pasmo górskie położone w środkowej części Gór Świętokrzyskich. Ma długości około 25 km, rozpoczyna się na północnym zachodzie od przełomu rzeki Lubrzanki, a kończy się na południowym wschodzie w okolicach Nowej Słupi.

Pasmo dzieli się na dwie części: gęsto zalesioną (Puszcza Jodłowa) część wschodnią, wchodzącą w skład Świętokrzyskiego Parku Narodowego, ze szczytami Łysicy, Łysej Góry, Księżej Skały, Góry Huckiej, Sztymbera, Białej skały, Widnej Skały, i Chełmca, oraz słabo zalesioną i wyraźnie niższą część zachodnią, w skład której wchodzą Radostowa, Wymyślona i Kraiński Grzbiet.

Łysogóry są jednym z nielicznych w Górach Świętokrzyskich pasm, których wysokości względem otaczających je dolin są większe niż 300 m.

Łysogóry zbudowane są przede wszystkim z górnokambryjskich, piaskowców kwarcytowych oraz piaskowców z przewarstwieniami łupków i mułowców. Tworzą one rozległe wychodnie przykryte cienką warstwą zwietrzeliny w dużej części pokrytej szatą roślinną. W nielicznych miejscach wychodnie piaskowców łysogórskich przyjmują formę rozsypujących się na bloki skałek. To właśnie na tych skałach, w wyniku oddziaływania klimatu peryglacjalnego i silnych procesów wietrzeniowych, powstawały słynne łysogórskie gołoborza.

W Łysogórach występują równocześnie lasy o charakterze górskim oraz lasy wyżynne i nizinne. Przyjmuje się, że granica między lasami górskimi a wyżynnymi pokrywa się z poziomicą 350 m n.p.m., na stromych stokach północnych, oraz przebiega poziomicą 450 m n.p.m. na łagodniejszych stokach południowych. W niższym piętrze występują lasy sosnowe, sosnowo-dębowe i dębowo-sosnowe. W wyższych położeniach panują lasy jodłowe i bukowe. Lasy wyższych położeń swoim składem przypominają lasy dolnego piętra w Beskidach. Charakterystycznym zbiorowiskiem leśnym jest tu Puszcza Jodłowa porastająca szczyt i zbocza Łysicy. Jest to unikatowy w skali światowej zespół leśny jedliny polskiej, tj. boru jodłowo-bukowego.

Wędrówki powiązane z tagiem ŁYSOGÓRY: