🚶 Wirtualna wędrówka: Spacer po Suchogórskim Labiryncie Skalnym i Dołach Piekarskich, Polska
🏞️ Trasa: Bytom, Park Grota (321 m n.p.m.; 50.406066, 18.877505) – Sucha Góra (352 m n.p.m.; 50.410788, 18.875169) – Kaplica, ul. Prywatna (325 m n.p.m.; 50.407586, 18.873045) – Tarnowskie Góry, Góra Cipiorg (327 m n.p.m.; 50.412827, 18.868911)
🆔 Oznaczenie: czerwony szlak, ścieżki oznaczone na mapie
📏 Długość: około 6,3 km
⏲️ Czas przejścia: około 2:00 h
↗️ Suma podejść: 65 m
↘️ Suma zejść: 56 m
00:00:42 Bytom, Park Grota
00:00:59 Staw Grota
00:04:07 Staw Galmana
00:28:56 Doły Piekarskie
00:46:52 Suchogórski Labirynt Skalny
00:58:09 Sucha Góra
01:03:20 Doły Piekarskie
01:04:38 Staw
01:33:18 Suchogórski Labirynt Skalny
01:41:16 Kaplica, Bytom, ul. Prywatna
01:41:55 Suchogórski Labirynt Skalny
01:59:37 Tarnowskie Góry, Góra Cipiorg
Garb Tarnogórski – mezoregion fizycznogeograficzny w południowej Polsce, w okolicy Tarnowskich Gór. Zajmuje północną część Wyżyny Śląskiej. Od południa graniczy z Wyżyną Katowicką oraz Pagórami Jaworznickimi. Od wschodu Garb Tarnogórski sąsiaduje z Kotliną Siewierza, od północy z Obniżeniem Górnej Małej Panwi a od zachodu z Chełmem i Obniżeniem Bojszowa. Najwyższym wzniesieniem jest Góra Łubianki (398 m n.p.m.) znajdująca się koło wsi Mierzęcice. Region stanowi pas wzniesień o długości 50 km, szerokości 4–12 km i powierzchni 410 km2 rozciągający się pomiędzy Siewierzem a Toszkiem. Pod względem rzeźby terenu Garb Tarnogórski jest progiem strukturalnym zbudowanym z wapieni, margli i dolomitów wieku środkowotriasowego. Rozcinany przez kotlinki i doliny rzeczne Dramy i Brynicy tworzy zespół pomniejszych garbów i płaskowyżów. Region jest silnie zurbanizowany o gęstej sieci dróg. Tereny poprzemysłowe Podziemi Tarnogórsko-Bytomskich zostały włączone do programu Natura 2000 jako miejsce bytowania wielu gatunków nietoperzy. Rozwój przemysłu tarnogórskiego związanego z wydobywaniem i przetwórstwem rud metali (cynku, ołowiu, srebra), przyczynił się do znacznej degradacji gleb i wód.
Suchogórski Labirynt Skalny – zespół przyrodniczo-krajobrazowy położony na obszarze Garbu Tarnogórskiego, w północnej części Bytomia, na granicy z Tarnowskimi Górami. Rozciąga się na wierzchołku i południowym stoku Suchej Góry (352 m n.p.m.).
Kontynuacją Suchogórskiego Labiryntu Skalnego po tarnogórskiej stronie granicy jest Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy Doły Piekarskie.
Utwory gelologiczne Suche Góry pochodzą z okresu Środkowego Triasu (wapienie muszlowe). Odnaleźć można tu dolomity kruszcowe w tym rudy siarczkowe ołowiu z domieszką srebra, tzw. galeny, utlenione rudy cynku – galmany, dolomity białe i czerwone, rudy żelaza – limonity i inne.
Najstarsze ślady po wydobyciu wydobywaniu rud na terenach Suchej Góry pochodzą z XII w. Pozyskiwano tu przede wszystkim dolomit i limonit. Po zakończeniu wydobycia teren zajęła roślinność. Zespół przyrodniczo-krajobrazowy Suchogórski Labirynt Skalny utworzono w roku 2008, jako kontynuacja powstałego w 2006 roku zespołu przyrodniczo-krajobrazowego Doły Piekarskie w Tarnowskich Górach.
Obszar Suchogórskiego Labiryntu Skalnego jest urozmaicony pod względem rzeźby terenu. Na skutek wcześniejszej eksploatacji powstały liczne zapadliska i doliny. Jednocześnie utworzyły się strome grzbiety, grzędy, pagórki i wąwozy.
Obszar zespołu porastają liczne gatunki drzew, a przede wszystkim: brzoza brodawkowata, klon zwyczajny, jawor, lipa drobnolistna, sosna zwyczajna, dąb czerwony, robinia akacjowa i modrzew europejski. Uzupełnieniem są liczne gatunki krzewów oraz gatunki roślin chronionych – dziewięćsił bezłodygowy oraz kruszczyk szerokolistny.
Doły Piekarskie – zespół przyrodniczo-krajobrazowy znajdujący się na obszarze Garbu Tarnogórskiego, w południowo-wschodniej części Tarnowskich Gór, w dzielnicy Bobrowniki Śląskie-Piekary Rudne., na szczycie i północnym stoku Suchej Góry (352 m n.p.m.). Utworzony został na mocy uchwały 4 października 2006 r. Obejmuje północną część terenu dawnej kopalni rud żelaza z uroczyskiem Zrobiska.
Kontynuacją Dołów Piekarskich po bytomskiej stronie granicy jest zespół przyrodniczo-krajobrazowy Suchogórski Labirynt Skalny.
Zespół przyrodniczo – krajobrazowy obejmuje obszary powyrobiskowe po funkcjonującej od 1890 roku do początku XX wieku odkrywkowej kopalni żelaziaka brunatnego i dolomitu. Przed rozpoczęciem działalności górniczej teren zajmowały pola orne. W wyniku prowadzonej działalności wydobywczej na tym terenie powstały atrakcyjnie ukształtowane wachlarzowate dolinki, parowy i zagłębienia. W jednym z powyrobiskowych zagłębień znajduje się oczko wodne, które jest ciekawym i urokliwym zakątkiem zespołu. Lustro wody zajmuje powierzchnię ok. 300 m2 i ze wszystkich stron otoczone jest stromymi skarpami o wysokości 15-25 m.
Istniejący obecnie na stokach dawnych wyrobisk las zbliżony do grądu jest efektem naturalnej sukcesji oraz zalesień prowadzonych na części tego terenu od lat 60-tych XX w. Drzewostan budują głównie drzewa liściaste gatunków rodzimych, w tym grab pospolity, brzoza brodawkowata, buk pospolity, olcha czarna, klon pospolity, lipa drobnolistna.
Zróżnicowanie ukształtowania terenu zespołu przyrodniczo-krajobrazowego dodaje atrakcyjności temu obszarowi, ale również umożliwia rozwój różnych zbiorowisk roślinnych. Wartościowe są występujące tutaj murawy, które lokalnie porastają śródleśne zagłębienia terenu. Tworzą je macierzanka piaskowa z jastrzębcem kosmaczkiem, lepnicą rozdętą, tomką wonną, babką lancetowatą, krzyżownicą czubatą i rezedą żółtą oraz gatunki chronione: dziewięćsił bezłodygowy i kruszczyk szerokolistny.
Sucha Góra – wzniesienie o wysokości 352 m n.p.m. na Płaskowyżu Tarnowickim, wchodzącym w skład Garbu Tarnogórskiego. Znajduje się w triasowym paśmie Suchej i Srebrnej Góry z wierzchołkiem położonym na granicy trzech miast: Tarnowskich Gór (Piekary Rudne), Bytomia (Sucha Góra) i Radzionkowa.
Sucha Góra posiada wiele ciekawych i przyrodniczo cennych miejsc. Warto tu wymienić nieczynne kamieniołomy Blachówka i Bobrowniki oraz Srebrną Górę (347 m n.p.m.). Szczyt znajduje się w wąskim grzbiecie ze zboczami stromo opadającymi na wschód i zachód. Jest częściowo zalesiony, gdy nie ma liści na drzewach widać dobrze z niego ukształtowanie pobliskich dolinek i wąwozów.
Na szczycie Suchej Góry znajdował się punkt zerowy (centralny punkt astronomiczny) triangulacyjnej osnowy geodezyjnej układu Trockenberg (pol. układ Sucha Góra), wyznaczonej w latach 1854–1857 dla potrzeb górnośląskiego górnictwa.
Park Grota – park zlokalizowany w Bytomiu, w dzielnicy Sucha Góra, pomiędzy ulicami 9 Maja, Galmanową i Księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego. Powstał na terenach dawnej kopalni galmanu Nadzieja Marii w latach 70-tych XX wieku. Po rewitalizacji tego obszaru posadzono drzewa – odmiany klonu, topoli oraz wierzby. W parku rosną również: grab zwyczajny, modrzew europejski, jesion, wiąz pospolity, buk zwyczajny i olsza czarna.
Na terenie parku występuje zespół stawów, porośniętych charakterystyczną dla tego typu siedlisk roślinnością. Większy staw, Grota, jest zagospodarowany, otoczony ścieżką pieszo-rowerową z ławkami a mniejszy, Galman, bardziej dziki, z zarośniętymi brzegami.
Film zarejestrowany w dniu 26 marca 2024 roku.
