Wiosenne wejście na Baranią Górę czarnym szlakiem z osiedla Fajkówa we wsi Kamesznica. Szlak prowadzi wschodnimi stokami w większości przez las. Omijamy od wschodniej i północnej strony szczyt Skałka i intensywnym podejściem wchodzimy na Wierch Wisełka. Następnie dość płaskim grzbietem wchodzimy na szczyt Baraniej Góry. Dzięki rozległym wiatrołomom ze szczytu roztaczają się odległe widoki na Beskid Mały, Beskid Żywiecko-Orawski, Beskid Żywiecko-Kysucki a w oddali widać także Tatry.


Wirtualna wędrówka: Barania Góra z Fajkówki, Polska
Trasa: Kolonia Fajkówka, Kamesznica (604 m n.p.m.; 49.5924248, 19.0482330) – Barania Góra (1220 m n.p.m.; 49.611421, 19.010516)
Oznaczenie: czarny szlak, czerwony szlak
Długość: około 5,2 km
Czas przejścia: około 2:20 h
Suma podejść: 624 m
Suma zejść: 8 m

00:00:33 Fajkówka – czarny szlak odbija z drogi asfaltowej do lasu
00:15:00 Fajkówka – skrzyżowanie, zielony szlak łączy się z czarnym
01:28:00 Wyrch Wisełka – skrzyżowanie, czarny szlak łączy się z czerwonym, zielonym i niebieskim szlakiem
01:33:22 Barania Góra (1220 m n.p.m.; 49.611421, 19.010516) – wieża widokowa

Barania Góra – szczyt o wysokości 1220 m n.p.m. w Beskidzie Śląskim, w Paśmie Baraniej Góry i Skrzycznego. Jest drugim co do wysokości szczytem tego Beskidu. Wschodnie stoki Baraniej Góry opadają do doliny Soły a zachodnie stoki są obszarem źródliskowym Wisły, tam wypływają dwa z trzech potoków źródłowych: Wisły Biała i Czarna Wisełka.

Barania Góra zbudowana jest ze skał osadowe pochodzenia mechanicznego, obejmowane wspólną nazwą fliszu karpackiego. Są to gruboławicowe, żelaziste piaskowce, poprzecinane różnej grubości warstwami łupków i mułowców, zaliczane do tzw. warstw istebniańskich.

Szczyt Baraniej Góry jest porośnięty jest lasem, jednak obecnie znaczne połacie lasów świerkowych na wschodnich i południowych jej stokach padły ofiarą wiatrołomów, kornika i idących za tym cięć sanitarnych. Dzięki temu ze szczytowych partii roztaczają się odległe widoki na Beskid Mały, Beskid Żywiecko-Orawski, Beskid Żywiecko-Kysucki a w oddali widać także Tatry. Niższe partie stoków porasta dolnoreglowy bór jodłowo-świerkowy. W drzewostanie obok świerka, osiągającego tu imponujące rozmiary, pojawia się jodła i buk. Partie szczytowe porasta zachodniokarpacka świerczyna górnoreglowa, zróżnicowana na dwa główne podzespoły. W partiach grzbietowych i na słabo nachylonych stokach występuje podzespół trzcinnikowy. Warstwę drzew o stosunkowo niewielkim zwarciu, wynoszącym od 50 do 70%, tworzy tu wyłącznie świerk. W warstwie krzewów oprócz podrostu świerka występuje pojedynczo jarząb pospolity (jarzębina). Na szczycie dokonano nasady kosodrzewiny i limby. Trudne warunki konkurencji ze świerkiem przetrwała tylko limba, której zachowały się tylko dwa okazy na grzbiecie, tuż na północ od szczytu.

W szczytowych partiach Baraniej Góry utworzono rezerwat przyrody w celu ochrony obszarów źródliskowych Wisły oraz cieków wodnych Czarnej Wisełki, Białej Wisełki i Malinki.

Na polanie Przysłop pod Baranią Górą na wysokości ok. 900 m n.p.m. znajduje się schronisko PTTK Przysłop pod Baranią Górą, którego obecny budynek zbudowany został w latach 1973–1979.

Film zarejestrowany w dniu 9 maja 2020 roku.

Region