Wirtualna wędrówka: Podejście na Zamek w Pieskowej Skale z Herniakówki, Polska
Trasa: Herianówka, skrzyżowanie szlaków (441 m n.p.m.; 50.246965, 19.802020) – Zamek w Pieskowej Skale (414 m n.p.m.; 50.244227, 19.780208) – Pieskowa Skała parking (390 m n.p.m.; 50.244732, 19.778824)
Oznaczenie: czerwony szlak
Długość: około 2,1 km
Czas przejścia: około 0:30 h
Suma podejść: 29 m
Suma zejść: 80 m
00:00:23 Herianówka, skrzyżowanie czerwonego i czarnego szlaku
00:21:23 Skrzyżowanie czerwonego i czarnego szlaku
00:24:04 Skrzyżowanie czerwonego, żółtego i czarnego szlaku
00:25:09 Zamek Pieskowa Skała
00:34:20 Parking w Pieskowej Skale
Zamek Pieskowa Skała – średniowieczny zamek położony w Dolinie Prądnika na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Administracyjnie znajduje się w miejscowości Sułoszowa.
Najstarsze informacje o zamku w Pieskowej Skale pochodzą z roku 1315. W dokumencie wydanym wówczas przez Władysława Łokietka pojawia się niemiecko brzmiąca nazwa zamku – „Peskenstein”. Kolejny dokument z 1306 r. wymienia nazwę zamku Peskonis, należącego do rycerza o takim właśnie imieniu. W pierwszej połowie XIV w. Kazimierz III Wielki wybudował w tym miejscu zamek, element łańcucha obronnych Orlich Gniazd, składający się z dwóch części: górnej i dolnej. Górna, niezachowana, wzniesiona była na niedostępnej skale zwanej „Dorotką”. W latach 1377–1608 zamek był siedzibą rodu Szafrańców, którego znanym przedstawicielem był wojewoda krakowski Piotr Szafraniec.
W latach 1542–1580 gotycki zamek przekształcono w renesansową rezydencję. W XVII w., za czasów Michała Zebrzydowskiego dobudowano system fortyfikacji bastionowych. W czasie potopu szwedzkiego (1655 r.) zamek został zniszczony, zaś w 1718 r. uległ pożarowi. Odbudowano go jako siedzibę rodu Wielopolskich w 1768 r. W 1787 r. gościł króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. W wyniku kolejnego pożaru (1850 r.) zniszczeniu uległa najstarsza jego część – wysoki zamek.
W latach 80. XIX w.syn Jana Mieroszewskiego – Sobiesław prowadził w zamku prace remontowe, wzbogacając go o elementy neogotyckie. Po II wojnie światowej zamek w Pieskowej Skale przejął Skarb Państwa, po generalnej renowacji w latach 1950–1963 stał się Oddziałem Państwowych Zbiorów Sztuki na Wawelu.
Obecny wygląd zamku pokazuje wpływ wielu nurtów w sztuce i architekturze. Siedemnastowieczne fortyfikacje bastionowe wzniesiono w tzw. systemie nowowłoskim, którego głównymi elementami są wieloboczne bastiony połączone budynkami kurtynowymi. Ogrody parterowe usytuowane w bastionie południowym nawiązują do szesnastowiecznych założeń kompozycji ogrodowych. Baszta gotycka jest jedną z dwóch piętnastowiecznych baszt, które chroniły zamek od strony wschodniej. Loggia widokowa została dobudowana od strony wschodniej w 2 połowie XVI wieku. Roztacza się z niej wspaniały widok na dolinę z rzeką i skałą Maczugi Herkulesa. W XVIII wieku loggia została zamurowana, a w czasie odbudowy zamku po zniszczeniach spowodowanych Powstaniem Styczniowym cały ryzalit przekształcono w wieżę. W trakcie powojennego remontu zamku tej części zamku przywrócono renesansowy charakter. Renesansowy dziedziniec powstał w XVI wieku. Arkady filarowe nadają architekturze dziedzińca północnowłoski charakter. Kaplica św. Michała nawiązuje do architektury berecciowskiej kaplicy bp. Tomickiego w katedrze na Wawelu. Główne skrzydła zamkowe wzniesiono pod koniec wieku XVI, częściowo z wykorzystaniem murów średniowiecznego zamku dolnego. Skrzydło północno-wschodnie to część średniowiecznego zamku dolnego, przebudowana w wieku XVI. Na poziomie parteru biegnie kuty w skale korytarz łączący dziedziniec wewnętrzny z basztą gotycką.
Film zarejestrowany w dniu 20 grudnia 2020 roku.
