Wirtualna wędrówka: Spacer po Wyspie Chrząszczewskiej, Polska
Trasa: Chrząszczewo, granica (3 m n.p.m.; 53.957752, 14.741056) – Chrząszczewo, centrum (8 m n.p.m.; 53.957193, 14.738313) – Chrząszczewko (1 m n.p.m.; 53.972218, 14.742429) – Głaz Królewski (2 m n.p.m.; 53.979916, 14.721285) – Buniewice (3 m n.p.m.; 53.972722, 14.721924) – Chrząszczewo, centrum (8 m n.p.m.; 53.957193, 14.738313)
Oznaczenie: czarny szlak
Długość: około 8,5 km
Czas przejścia: około 2:00 h
Suma podejść: 27 m
Suma zejść: 15 m
00:00:22 Chrząszczewo, granica
00:02:12 Chrząszczewo, centrum
00:21:48 Chrząszczewko
00:44:33 Głaz Królewski
01:18:15 Buniewice
01:50:03 Chrząszczewo, centrum
Wyspa Chrząszczewska – wyspa w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim w gminie Kamień Pomorski. Neleży do mezoregionu fizycznogeograficznego Wybrzeże Trzebiatowskie. Wyspa leży na Dzwinie i ma powierzcznię ok. 10 km². Od północy wyspę ogranicza Zalew Kamieński, od wschodu zatoka Promna, od południa Zatoka Cicha, natomiast od zachodu i południowego zachodu – Dziwna.
Na Wyspie Chrząszczewskiej znajdują są trzy wsie – Chrząszczewo, Chrząszczewko i Buniewice. W zachodniej części wyspy, przy wsi Buniewice znajduje się wzniesienie Wyżawa (26,6 m n.p.m.). Teren wyspy został objęty obszarem specjalnej ochrony ptaków „Zalew Kamieński i Dziwna” oraz specjalnym obszarem ochrony siedlisk „Ujście Odry i Zalew Szczeciński”.
Na północ od miejscowości Buniewice znajduje się wielki kamień zwany Głazem Królewskim lub Czarcim Kamieniem, pozostałość wielkiego głazu narzutowego, częściowo zużytego jako materiał do budowy dróg. Głaz ma 20 m obwodu – tylko na ok. 3 metry wystaje ponad powierzchnię wody. To na nim miał według legendy Bolesław III Krzywousty odbierać defiladę floty pomorskiej w 1121 r.
Wybrzeże Trzebiatowskie – mezoregion fizycznogeograficzny Pobrzeża Szczecińskiego, obejmujący pas wybrzeża nad Zatoką Pomorską o długości 60 km od cieśniny Dziwny po Kołobrzeg. Od południa przylega do Równiny Gryfickiej, a od wschodu graniczy z Wybrzeżem Słowińskim. Na zachód znajduje się mezoregion wysp Uznam i Wolin.
Wybrzeże obejmuje obszar o powierzchni ok. 290 km², a długość linii brzegowej wynosi ok. 60 km. Wzdłuż brzegu nad Dziwną oraz od ujścia Regi po ujście Parsęty w Kołobrzegu ciągnie się pas wydm nadmorskich.
Środkową część Wybrzeża Trzebiatowskiego charakteryzują kępy morenowe, które są podcinane przez fale. Przykładem silnej abrazji są ruiny kościoła w Trzęsaczu z przełomu XIV/XV wieku, gdzie nad urwiskiem nadmorskim zachował się tylko fragment południowej ściany świątyni. W wyniku działań abrazyjnych w ciągu 500 lat nastąpiło przesunięcie linii brzegowej o tysiąc kilkaset metrów, czyli odległości w jakiej został zbudowany kościół od brzegu.
W rejonie od Rewala po zachodni fragment Niechorza znajduje się wysoczyzna moreny dennej. Od południa wysoczyzna ograniczona jest fragmentem marginalnej doliny rzeki Świniec. W obrębie rewalskiej kępy wysoczyznowej wysokości bezwzględne mają średnio 10–15 m n.p.m., a sięgają do 22 m n.p.m. (wzniesienie, na którym posadowiono latarnię w Niechorzu). Wysoczyzna jest zbudowana z glin zwałowych i piasków lodowcowych, tworzących płaską powierzchnię moreny dennej.
Film zarejestrowany w dniu 19 sierpnia 2022 roku.
